ԱԺ մոտ մանրադրամների ակցիան, ըստ էության, վիրավորել է կառավարության անդամներին։ Գործադիրի հունիսի 26-ի նիստում Հովիկ Աբրահամյանն ազդարարեց, որ «հասարակության որոշ անդամներ սկսել են իրենց դժգոհությունն արտահայտել ծայրահեղ սանձարձակ եւ սադրիչ եղանակներով», նշեց նաև, որ անընդունելի է համարում «ամբոխային մեթոդներով իշխանության ներկայացուցիչներին նվաստացնելու եւ ճնշելու փորձերը, ինչպես օրինակ՝ պատգամավորների կամ նախարարների վրա մանրադրամների նետումը»։ 

Վարչապետը հանձնարարեց արդարադատության նախարարին ու ոստիկանապետին ուսումնասիրել սանձարձակության դեմ պայքարի միջազգային փորձը։ Փորձելով օգնել հայրենի կառավարության հերթական դարակազմիկ նախաձեռնությանը` առաջարկում ենք նախագծի մեր տարբերակը:

ԱԺ հունիսի 21-ի արտահերթ նիստում եւ արտահերթ նստաշրջանում խորհրդարանական մեծամասնությունը, արագորեն, համարյա կայծակնային արագությամբ քվեարկեց կառավարության ներկայացրած օրինագծերի օգտին՝ ձեռքի հետ ընդունելով նաեւ կենսաթոշակային բարեփոխումների փաթեթը, որը կառավարությունը փորձել էր համապատասխանեցնել ՍԴ որոշմանը։ Մնում է միայն ենթադրել, որ ԱԺ ոչ իշխանական քառյակը կրկին կդիմի ՍԴ՝ օրինագծի ընդունման կարգի սահմանադրականության հարցով եւ ամիսներ անց Գագիկ Հարությունյանի դատարանն իրեն հատուկ ոճով կփորձի ծափեր կորզել «դավից անտեղյակ, ցավին անտարբեր» «Դեմ եմ»-ից։

Կամ անսքող շանտաժի անհամեստ հմայքը

Եվրաինտեգրումից Եվրասիական միություն միանգամից անցում կատարած Հայաստանն իր այս արտաքին քաղաքականության արմատական փոփոխությունը անընդհատ կապում է անվտանգության խնդիրների հետ։ Եվ այնքան շատ է դրա մասին խոսում, որ Ռուսաստանից եկած հյուրերը սկսել են հավատալ, որ Հայաստանի անվտանգության միակ երաշխավորը Ռուսաստանն է, ու դրանից ելնելով էլ սկսել են շանտաժի ենթարկել մեր հասարակությանը եւ շահարկել հասարակական ֆոբիաները։ Իսկ Հայ-ռուսական խորհրդարանական ակումբի հայ անդամները, որոնք սիրում են խոսել ազգային գաղափարախոսությունից, հունիսի 11-ին այդ շանտաժի լուռ վկաներն էին, որոնք հարկ չհամարեցին նշել, թե մեր պատմության մեջ ինչ է արժեցել ռուսական անվտանգության երաշխիքը։ Կամ չհիշեցին ոչ վաղ անցյալը, երբ այդ նույն երաշխիքը չփրկեց ոչ Սումգայիթի, ոչ էլ Բաքվի հայությանը։ Ու ստիպված այսքանից հետո մտածում ես. իրո՞ք ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ կատեգորիա է, թե՞ կեղծ հայրենասերներ են ԱԺ- ում մեր ազգային գաղափարախոսները։

Կամ հաջողության դատապարտված կառավարության դեմագոգիան

Հայաստանի 13-րդ կառավարությունը դատապարտված է հաջողված լինել. ԱԺ-ում Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության ծրագրի հաստատման ժամանակ այսպիսի միտք հնչեց։  13 թվին հանգիստ վերաբերվեք, որովհետեւ  այս կառավարությունն ամենափորձառուն է Հայաստանի նորանկախ պատմության մեջ։ Երբեւէ այսքան փորձառու նախարարներ չենք ունեցել։ Դեռ նախորդից մնացածներին թողնենք մի կողմ, քանի որ այս կառավարության հաջողության գրավականը նոր նախարարներն են, որոնք իրականացնելու են մի ծրագիր, որը, ինչպես վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը բնորոշեց, «իրատեսական, խստապահանջ և ականջալուր» է։

Օրենսդրական սույն փոփոխություններից հետո այս նուրբ թեման խորհրդարանում այլևս կքննարվի դռնփակ կարգով, և պատգամավորներն արդեն, լռելու փոխարեն, հանգիստ կարող են երկրի հեղինակությունը բարձրացնելու շրջանակներում բյուջեի ծախսերն ավելացնելու առաջարկներ անել: Իսկ շարքային հարկատուներին օրենքով կարգելվեն բյուջետային ծախսերի նկատմամբ անառողջ հետաքրքրասիրությունն ու երկրի հեղինակության մասին այլ պատկերացումներ ունենալը: Ու այլևս ոչ մի հրապարակում չի խռովի բարձրագույն պաշտոնյաների անդորրը:

Ապրիլի 28-ին ՀՀԿ խմբակցության նախաձեռնությամբ փոփոխություն կատարվեց «ՀՀ Ազգային ժողովի հինգերորդ գումարման հինգերորդ նստաշրջանի ժամանակավոր հաշվիչ հանձնաժողովի ձևավորման կարգի մասին» 2014թ. փետրվարի 3-ի որոշման մեջ. խմբակցության ներկայացուցիչների թիվը 5-ից 7 դարձնելու նպատակով ժամանակավոր հաշվիչ հանձնաժողովի անդամների ընդհանուր թիվը 11-ից հասցվեց 13-ի: 

Որոշման մեջ փոփոխություն կատարելու միակ առիթը և պատճառը ԱԺ նախագահի ընտրությունների կազմակերպումն էր և խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանին ԱԺ նախագահ ընտրելու` ՀՀԿ քաղաքական խորհրդի նիստում կայացված որոշման կենսագործումը: Իսկ ԱԺ նախագահի ընտրություններ անցկացնելու անհրաժեշտությունն առաջացել էր ՀՀ վարչապետի պաշտոնում ԱԺ նախկին նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի նշանակման արդյունքում:

Նոր նշանակումները գործադիր և օրենսդիր մարմիններում սոսկ կադրային փոխատեղումներ են եղած սուղ հնարավորությունների շրջանակներում, որոնք, այդուհանդերձ, ոչ մի կապ չունեն նոր մարտահրավերներին դիմագրավելու, թարմ մոտեցումների անհրաժեշտության կամ, առավել ևս, հանրության վստահությունը շահելու հետ: Այս բոլոր փոփոխությունները, տեղափոխություններն ու փոխատեղումներն արվում են բացառապես նավակ ճոճելու տրամաբանությամբ, որպեսզի տպավորություն ստեղծվի, թե շարժում կա:

Իբր՝ շարժվում ենք, ցանկություն ունենք առաջ գնալու:

Կամ ինչու են ավանդական «կոալիցիոնիստները» գերադասում հեռանալ իշխանական կերակրատաշտից

Կոալիցիոն կառավարությունների դարաշրջանը Հայաստանում ավարտված է։ Հովիկ Աբրահամյանի կառավարությունը կլինի բացառապես Հանրապետականների ձեւավորածը։ Դժվար է ասել, թե ինչով է Հայաստանում կոալիցիոն կառավարությունը տարբերվում ոչ կոալիցիոնից։ Թեեւ տարբերություն կա։ Արմեն Երիցյանն այլեւս արտակարգ իրավիճակների նախարար չէ ՕԵԿ- ի քվոտայով։ Նա արդեն արտակարգ իրավիճակների նախարար է առանց քվոտայի եւ առանց ՕԵԿ կուսակցական տոմսի։ Ահա եւ ամբողջ տարբերությունը։